ACI BİR HATIRA - LİNÇ ?
Okulda Örgüt Başkanlığı seçimleri çok renkli ve heyecanlı geçerdi.Kendi yaptığımız renkli rozetleri yakalarımıza asardık.Seçimin yapılacağı hafta boyunca her tarafı ilginç afiş ve pankartlarla süslerdik.Hararetli nutukların atıldığı büyük çekişme ve heyecanın yaşandığı bu günlerde,en dikkatimizi çekenler ise: Örgüt Başkanı adaylarının karakalem çalışmasıyla aslına tıpatıp benzetilmiş portreleri idi.Sene sonu yaklaşmış sondan bir önceki alt, yani üçüncü sınıftayım.
Tüm ülkede olduğu gibi okulumuzda da bu yıl zaman zaman gerginleşen siyaset ortamı var.İtiraf etmeliyim ki bu kutuplaşmalarda bazı öğretmenlerin ve liderlik vasfına bürünmeye çalışan yine bazı öğrencilerin rolü var.. Yazımın kahramanları: Farklı iki görüşte biri Soma lı diğeri Emirdağ lı iki öğrenci. Benim nazarımda,karayağız öğretmen adayı iki yiğit Anadolu delikanlısı.Biri son sınıfta misafir ve abimiz konumunda.Diğeri ise benim gibi bir alt sınıfta.
Okul kantininde nöbetçiyim.O gün akşam vakti,kantine inen merdivende Denizli horozları gibi birbirine öfkeli bakışlı bu iki arkadaşın tavırları dikkatimi çekti.Biri ötekini -Haydi! dİye dışarıya çıkmasını göz ederek düelloya davet etti. Diğeri de bu çağrıya anında cevap vererek tam bahçeye çıkmak üzere iken: Arkadaşları tehlikeyi sezmiş olacaklar ki, o anda onu engellediler ve olay yatıştı zannettim.
O gece kantinin günlük hesaplarını tam kapatmaya çalışırken.. Son etütte, kantinin top sahasına açılan bahçe kapısından, yine bu iki arkadaşımızın hızla dışarı çıkması ile büyük bir patırtı koptu.Derhal kapıya koştum nafile.Arkadan birisi yüklenmiş engelliyordu açmamı.
Karanlıkta kin ve nefret dolu bağırışlar, çığırışlar, ahlar, vahlar arasında belli ki bir kavga oluyordu.Nöbet yerimden fırlayıp olayı haber vermek için ,doğru nöbetçi Beden öğretmenimiz K.Y'nı aramaya başladım.Sınıfım 3-E nin hemen bitişiğindeki Fransızca şubesi sınfta koyu bir sohbette (?) iken buldum ve haber verdim. Hiçbir tepki göstermemesi beni oldukça şaşırttı ve üzdü doğrusu(?)
Olay yerine geri döndüğümüzde : Arkadaşımızı kan revan içerisinde bitkin ve perişan vaziyette onlarca kişi tarafından tekme yumruk sopa darbeleriyle linç edilmiş halde bulduk.
Ne idi onu bu hallere iten ceza? Yan mı bakmıştı? Laf mı atmıştı? fikir ayrılığı mı? v.s
Belli ki ona bir pusu kurulmuş, Soma'lı arkadaşımız bu tezgahta piyon olarak kullanılmış.Emirdağ'lı arkadaşımız da onun oltasına sazan misali atlamış. Bu dehşet verici acı olay senaryosu gerçekleşmişti.
Olay disipline gitti.Emirdağ'lı arkadaşımız onca yediği dayakla kalmayıp okuldan uzaklaştırıldı. (Düştüm demesi, ya da şikayetçi değilim demesi gerekiyormuş?)
Lanet olası linç girişiminde o kin ve nefret kusan bağırışlar, iniltiler.. hiç kulağımdan gitmedi. Hep acaba sonu ne oldu? diye merak ederken..Yıllar sonra 1988 de Afyon'a atandığımda mağdur arkadaşımla bir sene aynı okulda görev yaptım.Onun yaşıyor olmasına ve yine de öğretmen olabildiğine o kadar sevindim ki! anlatamam. Bu sayede o ana kadar geçirdiğim travmayı atlatabildim çok şükür.
Günümüzde bir öğretmenin öğrencisine bırakın tokat atmasını ,sinirle kötü bir söz söylese her yerden tepki feryat figan kopuveriyor.Peki öğretmen adaylarının bir meslektaşlarını, hatası ne olursa olsun: Bu şekilde pusuya düşürüp kalleşce linç etmelerini hangi birimiz tasvip edebilir?
Peki ya ben nöbetçi olmayıp: Olaydan haberdar olmayıp, nöbetçi öğretmene haber vermeseydim.Emirdağ'lı arkadaşımız bugün gerçekten hayatta olabilecekmiydi?
İşte arkadaşlar acısıyla tatlısıyla çok anılar yaşadık.En acısı da utanç verici bu olay bence.Bunu da yazmamdaki maksat.Hepimiz nereden nasıl geldiğine bir bakıp duruşumuzu bir daha gözden geçirelim istedim.Geçmiş geçmişte kaldı.Allah bir daha bu acı olayları ne bize ne çocuklarımıza yaşatmasın.Bizi bize düşürmek isteyenlere fırsat vermesin.Hatalarımızdan dersler çıkarıp telafi edelim.Gönül almasını bilelim.Geleceğe bakalım.
Hepimiz hata yapabiliriz.Önemli olan hatalarımızdan ders almak.Bağışlamak bağışlanmak. Bana kalırsa yıllar sonra da olsa bu olayın failleri şahsıma bir TEŞEKKÜR o mağdur arkadaşımıza da bir ÖZÜR borçlusunuz.Dünya küçük, parmaklarımızın ucunda artık her şey.Arayıp bulun açın bi telefon. ALO deyip helalleşin şu kısacık fani dünyada ..bana hak vereceksiniz.
Hepimiz farklı görüşlerde de olsak GÖKÇEADALILIK RUHU artık ortak mayamız bizim.
Nitekim yıllardır gelenek halinde yaşatılan bu buluşmalar, ziyaretler de bunun bir göstergesidir.
Tüm Gökçeadalılara en kalbi saygı sevgi ve selamlarımla
MUSRE-76 Gazeteci-muhabir yazar
Sevdiklerinize gönderin
Yazdırın